Μ. Παρασκευή πρωϊ. Ημέρα πένθους και μεγάλης νηστείας σε όλη την Ρωμιοσύνη και όλον τον χριστιανισμό. Το θείον δράμα έχει ήδη κορυφωθεί με την σταύρωση του Χριστού, και πολλοί χριστιανοί έχουν μείνει στους ναούς το βράδυ της Μ. Πέμπτης, όλη τη νύχτα, μαζί με τον εσταυρωμένο Χριστό για να θρηνήσουν, την ανθρώπινη τραγωδία, σιγοψάλλοντας διάφορους ύμνους και θρήνους. Το βράδυ της Μ. Πέμπτης προς Μ. Παρασκευή, είναι μία νύχτα μοναδική γιατί στολίζονται όλοι οι επιτάφιοι στις εκκλησίες.  Κυρίως οι νέοι αυτό το βράδυ, επισκέπτονται πολλές εκκλησίες, προσκυνούν τον εσταυρωμένο Χριστό και συμμετέχουν στον στολισμό των επιταφίων.
Ο Χριστός μετά την Σταύρωσή Του, κατεβαίνει στον Άδη για να ελευθερώσει τους νεκρούς και το αίσθημα της χαράς αρχίζει να αχνοφέγγει. Μία χαρμολύπη κυριαρχεί σε όλους τους χριστιανούς, οι οποίοι παρά την τόση κακία των ανθρώπων, σε έναν Θεό που μόνο ευεργέτησε τους ανθρώπους,  γνωρίζουν ότι τελικά θα επικρατήσει ο Θεός της αγάπης, θα επικρατήσει η αιώνια ζωή, έναντι του θανάτου και θα νικηθεί ο θάνατος με την Ανάσταση του Χριστού.
Το πρωί της Μ. Παρασκευής, στις 8.00 π.μ. αρχίζουν οι βασιλικές ώρες και στην 9η ώρα βγαίνει ο ιερέας ή ο ιεροψάλτης, μπροστά στον εσταυρωμένο Χριστό και ψάλει με δυνατή φωνή «σήμερον, κρεμάται επι ξύλου…»
Στην συνέχεια αρχίζει ο Εσπερινός και ακολουθεί η  συγκλονιστική στιγμή  της αποκαθήλωσεως, όταν  ο ιερέας,  και ενώ διαβάζονται οι τελευταίες φράσεις του ευαγγελίου που λέγουν «και λαβών το σώμα ο Ιωσήφ, ενετίλυξεν αυτό σινδόνι καθαρά, και έθηκεν αυτό, εν τω καινώ αυτού μνημείω…..» κατεβάζει  το σώμα του Χριστού και το τυλίγει με λευκό σεντόνι, τοποθετώντας το, στο Άγιο Βήμα.
Στην συνέχεια γίνεται η  εκ του ιερού Βήματος,  έξοδος του Επιταφίου, με πομπή, και τοποθετείται μέσα εις το κουβούκλιο, ενώ ακούγονται τα απόστιχα «ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν, ο Αριμαθαίας καθείλε…» και ακολουθεί στο τέλος του Εσπερινού της Αποκαθηλώσεως,  το απολυτίκιον «ο ευσχήμων Ιωσήφ, από του ξύλου καθελών, το άχραντό Σου σώμα….»  
Το απόγευμα της Μ. Παρασκευής, πραγματοποιείται η ακολουθία του επιταφίου θρήνου, δηλαδή ο όρθρος του Μ. Σαββάτου. Λίγο πριν την έξοδο του Επιταφίου, ο ιερέας εξέρχεται εκ του ιερού Βήματος και μπροστά στον Επιτάφιο ψάλει τις τρεις στάσεις των εγκωμίων, «Η ζωή εν τάφω…, Αξιον εστί, μεγαλύνειν σε τον ζωοδότη… και αι γενεαί πάσαι, ύμνον την ταφή Σου…» Οι υπέροχοι αυτοί ύμνοι των εγκωμίων ψάλλονται με συγκίνηση από τους ιεροψάλτες και όλον τον λαόν. Στην συνέχεια μέσα σε ένα κλίμα συγκίνησης, ευλάβειας  και κατάνυξης γίνεται η περιφορά του επιταφίου της κάθε ενορίας, με πλήθος κόσμου να ακολουθεί.
Στην πόλη μας πέντε επιτάφιοι, συναντώνται στην πλατεία Ελευθερίας, των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, του Αγίου Παντελεήμονος, της Κοιμήσεως Θεοτόκου, του Αγίου Αντωνίου και Μαρίνης και του Τιμίου Σταυρού Σερρών.  
Μετά την περιφορά, οι επιτάφιοι επιστρέφουν στις εκκλησίες, όπου οι πιστοί για αγιασμό και ευλογία, περνούν από κάτω, στην είσοδο του Ναού, και επιστρέφουν στα σπίτια τους, γνωρίζοντας ότι σε λίγες ώρες θα ακολουθήσει η πρώτη Ανάσταση.
      ΣΤΕΛΛΑ ΧΑΤΖΗ-ΛΕΚΚΟΥ