Η Μεγάλη Τετάρτη είναι αφιερωμένη στη μετάνοια και την προδοσία του Ιούδα. Το πρωϊ τελείται ο Εσπερινός της Μ. Πέμπτης και προηγιασμένη Θεία Λειτουργία.
Νωρίς το απόγευμα, σ΄ όλες τις εκκλησίες τελείται το μυστήριο του Ευχελαίου και οι πιστοί σταυρώνονται με τα λαδάκι από το χέρι του ιερέως.
Αργότερα, το ίδιο απόγευμα στις 7.30 μ.μ. αρχίζει ο όρθρος της Μ. Πέμπτης που αναφέρεται σε τέσσερα σημαντικά γεγονότα
Α) στον ιερό νιπτήρα, στο πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον ίδιο τον Κύριο, ο οποίος μας διδάσκει, την ταπείνωση, την απλότητα , αλλά και το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών μέσα στην εκκλησία. Ο υμνογράφος λέει «μαθηταίς υποδεικνύει ταπεινώσεως ο Δεσπότης τύπον….,
Β) στον Μυστικόν Δείπνον, την παράδοση δηλαδή των καθ΄ημας φρικτών Μυστηρίων με την εντολή : «τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν»,
Γ) στην υπερφυά προσευχή του στο όρος των Ελαιών και
Δ) στην παράδοσή του από τον προδότη Ιούδα. Τα λόγια των ύμνων είναι συγκλονιστικά και περιγράφουν με ακρίβεια την προδοσία «…Ιούδας ο προδότης, ο δόλιος ων, δολίω φιλήματι παρέδωκε τον Σωτήρα Κύριον, τον Δεσπότη των απάντων ως δούλον…», «σήμερον ο Ιούδας, το της φιλοπτωχείας κρύπτει προσωπείον και την πλεονεξίας ανακαλύπτει την μορφήν….»
Επίσης, η υμνολογία αναφέρεται και στην σύγκλιση του Συνεδρίου το οποίο απεφάσισε την σύλληψη και την καταδίκη του Ιησού. «σήμερον το κατά του Χριστού πονηρόν συνήχθη συνέδριον και κατ’ αυτού κενά εβουλευσαντο, παραδούναι Πιλάτω, εις θάνατον τον ανεύθυνον…»
Στο τελευταίο τροπάριο της ημέρας, ο Χριστός «μυσταγωγών και διδάσκων» για να μην σκανδαλίζονται οι μαθητές του με όσα πάσχει και με όσα πρόκειται να πάθει, τους λέγει «… ει γαρ πάσχω, αλλά υπέρ του κόσμου, μη ουν, σκανδαλίζεσθε εν εμοί, ου γαρ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν μου λύτρον υπέρ του κόσμου. Ει ούν φίλοι μου εστέ, εμέ μιμείσθε. Ο θέλων πρώτος είναι, έστω έσχατος. Ο Δεσπότης ως ο διάκονος…»
Και στο τέλος «ο ραπισθείς υπέρ γένους ανθρώπων και μη οργισθείς, ελευθέρωσον εκ φθοράς την ζωήν ημών, Κύριε, και σώσον ημάς»
